Heavy metalin yeni yüzleri artık muhteşem 80'lerin yeniden doğuşuna tanıklık ediyor ve metal müziğin ekstrem dallarının doğmasına yol açan thrash metali yaşama şansına sahip olan 2. şanslı jenerasyon oluyor...
Kadro:
Tony Portaro- Gitar-vokal
Joe Cangelosi- Davul
Rich Day Bas- Bas
1984'te kurulan Whiplash, Ticket To Mayhem ve Insult To Injury gibi iki thrash metal klasiğine imza atmasına rağmen, nedense ülkemizde pek tanınmamıştır. Halbuki thrash metalin fırtına gibi estiği 84-90 arasında müziğe yön veren gruplardan biri olmuşlar, müziklerini sürekli geliştirerek Insult To Injury ile zirve yapmışlardır. Grubun, müziğini giderek daha teknik ve progresif bir yapıya yönlendirmesi, onların daha zor anlaşılmasını, değerlerinin geç farkedilmesini sağlamıştır. Bu nedenledir ki iki kez dağılmışlar ancak gerçek thrasherlarca asla unutulmadıkları için tekrar toplanmışlardır.
Gelelim albüme: Bu kadar 'bizden' bir albüm kapağı görmek ne kadar güzel. Tasarımcı Ed Repka'yı Death, Megadeth, Nuclerar Assault, Vio-lence, Evildead ve nice baba grubun şaheser albüm kapaklarından hatırlayanınız çıkar belki. Sadece bu kapak bile Unborn Again'i edinmek için bir neden olabilir.
Parçaların genel yapısı itibariyle, tür olarak thrash metal ile klasik heavy metal arasında bir yerdeler bu albümde. Üç kişilik bir grubun thrash metal icra etmesi yeterince zor bir iş. Hele ki vokal ve tüm gitarlar tek kişiye kalmışsa. Ancak heavy metal sahnesinin mükemmel triolara tanıklık ettiğini, W.A.S.P., Motörhead, Coroner ve daha nice üç elemanlı grubun harikalar yarattığını biliyoruz. Kesinlikle Whiplash de bunlardan biri. Her ne kadar kült thrash metal albümü Insult To Injury, 4 kişi ile yaratılmış olsa da grubun orjinal kadrosu da bir trio idi.
Unborn Again, farkını kulaklarımıza dolan sound ile belli ediyor, henüz açılışta. Ne çok eskilerin zayıf prodüksüyonlarına benziyor ne de şimdinin bilgisayar ürünü kanısı uyandıran fazlaca dijital seslerini içeriyor. Tüm sesler hem çok temiz hem de çok saf. İşte başarılı sound budur! Gitarları kaydedip, bilmemkaç kez süzgeçten geçirip, dijital ortamda elli kez miksleyen günümüz prodüktörleri, Unborn Again'in prodüktör/ses mühendisi Harris Johns'dan ders almalılar. Albümdeki vokaller biraz zayıf kalıyor ama tüm parçaların nasıl bir ruh ve şevkle çalındığını sadece vokallere bakarak bile görebiliyoruz. Gitarlar virtüöziteden uzak olmasına karşın içtenlikle çalınmış. Davul ve baslar da yerli yerinde. Kısacası albüm çeşitli cambazlıklar, hünerler içermiyor ama yapılan iş içtenlikle yapılıyor ve herşeyden önemlisi hissedilerek çalınmış parçalarla karşı karşıyayız.
Yoğun Black Sabbath etkilenimini albümün tümünde gözlemleyebiliyoruz. Özellikle Firewater adlı parça Whiplash'in gerçek köklerine duyduğu saygı mahiyetinde bir 70'ler ilahisi görünümünde. Etnik kızılderili temalı introsuyla, bizleri yerlilerin dünyasına götürüyor bu parça. Yine 70'lerin harika grubu Montrose'dan coverlanan, punk etkilenimli I've Got The Fire, Whiplash'in eskilere çaktığı bir selam. Thrash metalin daha yoğun hissedildiği Hook In The Mouth, Freeding Frenzy ve Fight Or Flight, albümün diğer yıldızları.
Son olarak Portaro, Cangelosi (ex-Kreator) ve Rich Day (ex-Primal Sceam)'in, yılın en iyi albümlerinden birine imza attıklarına söylemek istiyorum. Kapaktan sounda, kadrodan liriklere ve bestelere kadar buram buram kalite kokan Unborn Again, kaçırılmaması gereken bir müzik ziyafeti.
Şu An Bağlı: 
