Bu gece sessizlik senfonisinin menüsünde yalnızlık var, bu gece yeniden izliyorum umutlarımın batışını. Önce hafiften tiz bir çığlık ve etrafa yayılan kızılımsı renk. Her geçen gün aydınlıktan karanlığa... Her an noktayı koymayı çalışıp bir türlü mutlusunu bulamadığım şu hikayenin sonu gelecekmiş gibi.. Öyle hissizleştim ki, adeta bir boşluktayım ve artık yere çakılmak için bile dua ediyorum. Öylesine alışmışım ki yeni maskeme, altındakini ben bile unuttum. Üzerime dökülen yağmur taneleri beni temizleyeceğine ben onları kirletiyorum. Yorgunum, hayatımın uçurumuna geldim, ileriye doğru atılacak bir adım kurtuluş, geri adım intihar.. Bembeyaz elbiseler içinde, karanlığa mevdan okurcasına, "ölüm" diye korktukları şeyin üstüne yürüyorum, ve artık korkmuyorum, çünkü ait olduğum yere her adımda daha çok yaklaşıyorum.. _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Bu bir sonmuş gibi,
Fakat ne kan var, nede acı..
Son veda da becerebilmek gülümsemeyi.
Yakalayabilmek son dinlediğin şarkının tınılarını..
Ama bu sefer kulağımda ne senin sesin var nede başka bir ses.
Evet bu bir sonmuş gibi.
Dalga geçer gibi,
Bu son şarkı, son dans..
Arkana son kez bakabilmek,
Ve yüzüne gülümsemeyi son kez olsa koyabilmek gibi.
Bu bir son gibi,
Son duyduğum, son gördüğüm.
Nefret ya da aşk gibi..
Şimdi karşımda beni sonsuzluğa çeken,
Ya gerçek ya da benim çizdiğim son kare gibi,
Yumdum gözlerimi bunun ilk kez olmadığı gibi.. _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Yüzleşmem gerek, geçmişim ile..
Geçmek bilemiyor artık, gözlerimi kapatmam ile..
Benim değersiz düşüncelerim, yankı yapmakla meşgul iken zihnimde,
Kaldırabilemiyor bedenim, ayakta durmaya çalışmak ile..
Yarın tekrar ediyor bugünümde, yine..
Avazım çıktığı kadar susuyorum.. _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
sustuğum kadar konuşamayacağım gibi..
konuşarak anlatamayacağım gibi
__geride birşey kalmadığını__
sona geldiğimi..
seçeneklerimin birer birer yok olduğunu..
denemek için,''bi kez daha''diyebilmek için ruhumun hissedicek gücü bulamadığını..
umutlarımın , hayallerimin ölümünü izlediğimi..
artık konuşamadığımı..
konuşarak anlatamadığımı..
ve artık seslerin birşeyleri tanımlayamamasına şahit olduğumu bilerek susuyorum.. _________________ küllerinden doğmayı ihmal etmiyorsan eğer ;; ATEŞ kutsaldır...
Sönükleşmiştim..
Işığımı kaybetmiştim..
Karanlığa atılan her adım,
Düşünmeden konuşalan her kelime..
Yarınım yok, dünde yaşıyorum halen.
Yaşlanıyor muyum ya da başka bir neden midir bilinmez,
Renkleri göremez olmuşum,
Nefes almak bile yorar olmuş beni..
Artık güneş dahi aydınlat(a)mıyor.. (sanırım benim dünyamı..)
... _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Gittin, artık yoksun..
Bu değil ilk, umarım da son.
Canım acıyor, duyabiliyor musun?
Hani hep bir bütünüz derdin ya..
Unut.!! Unutabilirsen..
Gözlerindeki ışık,
Dudaklarındaki gülümseme..
Bir kez daha döndün arkanı bana,
Görebilecek miyim bunları yeniden?
Yok et.!! Eğer başarabilirsen..
Senin mükemmel olduğunu düşünürdüm hep,
Eksik bulamaz, çılgınca arar, başaramazdım..
Akşamları, rüzgarda saçlarının dalgalanmasını izler,
Kalemi elime alır, dener dener, bir türlü aynı güzelliği yakalayamazdım..
Sus.!! Sessiz kalabilirsen..
Akıbetini bilmeden nasıl istersin, devam etmemi?
Elimi kolumu bağlamak, sence vazgeçirir mi beni?
Kaybedicek hala birşeyim var.!
Susmak bana göre değil, daha öğrenemedin mi?
Git.! Gidebilirsen..
Güldüler, inanmadılar bana tıpkı senin gibi..
herkes dediler, herkes unutur..
Ben herkes değil, ben benim, göremedin mi?
Kaybedicek hala birşeyim var.!
Kapat gözlerini..
Kaybetmek, kuralı mı bu oyunun?
Zarlar ağır gelir oldu, yoruldum..
Boşversene gerçekliği, biraz da masallarda yaşayalım..
Görmek ister gözlerim her an seni.
Galiba.. Özledim..
Gitme n'olur..!!
Dayanıcak gücüm yok inan..
Hani şu yolu beraber yürüyecektik?
Geç değil.. Gir koluma, tek başıma olduğum yerde sayıyorum..
Kaybedicek hiçbirşeyim kalmadı artık..
Gidecek misin? Gitmeyeceksin. Gidemezsin..!!
Galiba.. Özledim..
... _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Korkağız hepimiz, hangimiz istediğimiz gibi değil de, kurallara göre yaşamıyoruz? Hepimizin içinde çıkmak isteyipte, çıkamayan bir "Yeter!!!" çığlığı var buna adım gibi eminim.. Ama hangimizin gücü var haykırmaya? Dünya bizim gözümüzle gördüklerimizden ibaret değil midir? O halde neden istediğimiz gibi değil de, olması gerektiği gibi yaşıyoruz? Yeniden başa dönüyoruz, korkuyoruz deli damgası yemekten! Korku, hakim oluyor belki de hayatımızın her anında, ama çözümü ne bende ne de başkasında. Bu durumda insan ne ileri gidebilir ne de geri, en iyisi sahneyi terk etmek olur. Ama bundan bile korkuyoruz. Düşünüyoruz, tek yapabildiğimiz buymuşçasına. Sonra boşlukta buluyoruz kendimizi, bir süre sonra yere çakılmak için dua eder hale geliyoruz, ama yeniden ele geçiriyor tüm benliğimizi o şey (KORKU).
Deli demişken, kimisi onlara acır gözle bakar, kimisi tiksinir, kimisi alay eder.. Ama bence onlar gıpta edilecek kişiler, neden mi? Kaynağına inmek gerekir, onlara neden deli deniyor? Kimisi olup olmadık yerde (bizim koyduğumuz saçma sapan kuralları olan yerlerde) olmadık işler yaptıkları için, yersiz konuştukları için, belki de çevrsindeki insanları beyenmeyip, kendine hayali insanlar yarattıkları için. Hangimizin içinden gelmiyor ki, azami sürat 75 yazan yerde, gazı köklememek? Kütüphane de şarkı söylememek? İnsanlarla konuşurken içinden geleni söyleyip ardından olucakları düşünmemek? Sizleri bilemem ama şahsen benim geliyor. O yüzden o yüce insanları övmekten başka da bir çarem kalmıyor.
Benim başlığım korku idi, şimdi ne alaka diyebilirsiniz delilik ile korku? Aslında çok alakalı, bunu burada açıklayacağıma, size bir egzersiz olarak burayı boş bırakıp, size karşılıksız verilen düşünme yeteneğini kullanarak doldurmanızı istiyicem. Hemde yazının devamı için biraz enerji tasarrufu yapmış olucam =). Herneyse..
Aslında anlatmak istediğim şey, insanın yapmak istedikleri, hayalleri doğrultusunda yaşaması, ama bu bende korku denilen faktörü ortaya çıkardığı için bu yazının başlığına da yansımış oldu. Ama diyerek devam etmek istiyorum, en azından, sonuna kadar savaşın sonu güzel bitmese de, birde başınıza "Keşke" diye bir bela çıkmasın çünkü en fenası budur emin olun.! Elinizde hala imkan varsa hiç durmayın uğraşın, çabalayın! Geçmişin tozlu sayfalarına karışmadan, torununuza anlatıcak bir hikaye değil de, canlı bir örnek olsun. Şimdi benim bu nacizane fikirlerimi okuduktan sonra, şöyle bir düşünün, sizde bir KORKAK mısınız? _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Bir Ayrılık Balladı..
Gözlerindeki ışık,
Dudaklarındaki gülümseme..
Bir kez daha döndün arkanı bana,
Görebilecek miyim bunları yeniden?
Yok et.!! Eğer başarabilirsen..
içimi okudun bu mısralarla.şimdi kurtul kurtulabilirsen.devamını beklicem yazılarının... _________________ umut düşmedikçe nüfustan da kayıt düşmezmiş...
nüfustan kaydın düştüğü an .. ki o an ölümün ismi artık resmileşirmiş...
umudun yitirilmemecesine hitaben...
her gün bir umut doğuverir...
kafaya takmadan yaşanır mı? düşündüm uzun uzun yazdığım şiirler benziyor birbirine kırdığım kalpler kabuk bağlıyor ama her türlü kalıyor bıraktığım izler bağlanmış kabuklar soyunulunca bir biçimde oynanır sonuçta kabuklanan yaralar! kafaya takmadan yaşanır mı? belki etkisi bir et parçasını parçalarcasınaymış gibi görünmese de ya da mursanmayacak kadar çok az etkiliysem sevdiğim insanlar üzerinde o başka, onu bilemem işte! ama en azından ben kendim bir başıma nefret ediyorum kendimden kıracak kadar ağır laflarımdan sonra insanları kapanasım geliyor içimden herhangi bir yaşamaktan mahrum mekana yaşamamalı! denir bu gibi bir insana işememeli halka açık hiçbir tuvalete. kafaya takmadan yaşanır mı? baş başayken düşüncelerimle ben işte o andır aklımı kafama dank ettiren ne saçmaladığımı utanmadan çırılçıplak sergileyen. yalnızken nasıl olur da
düşünülemez istemesen de zorlar düşünceler girmek için beynine ve öldüresiye vicdan azabı çektirmek için bedenine! gelindiğinde artık böyle bir ana kafaya takmadan nasıl yaşanır söyleyin bana... _________________ bin schon zu alt und zähl sie doch
kein Engel kommt um euch zu rächen
Heimlich werd ich auferstehen
Gott weiß ich will kein Engel sein
Kafaya takmadan yaşanır mı? İmkansız birşey bu "metabolic" ne kadar uğraşırsan uğraş, didin dur ama senin de dediğin gibi "istemesen de zorlar düşünceler girmek için beynine" ...
Redd'in bir şarkısını aklıma getirdi şimdi bu;
Mutlu olmak için
Bilme, hissetme (çok düşünme) _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Şanssızım
Anlatıcak bir hikayem olmadığı için..
Üzgünüm
Anlatıcaklarımı dinleyecek kimsem olmadığı için..
Güçsüzüm
Beni ben yapan diğer parçam koparıldığı için..
Yalnızım
Yok, yok kimse, yok..!!
Öldü, hepsi öldü..
Allah'ım yardım et bana, boşluktayım, biliyorsun..
Sen olmazsan bunu atlatamam, biliyorsun..
Çok yorgunum, yorgunum bu oyunlar için.
Yardım et bana.!! Lütfen!! Yardım et.. _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Gömdüler beni günahlarımın yanına.
Döktüm günlerce durmadan, hakim olamadan, göz yaşlarımı.
Masum değiliz.
Bildim, zaten hep bilirdim,
Sanırdım, zaten hep bildiğimi sanırdım..
Sustum, avazım çıktığı kadar.
Örttüm yüzümü bir parça günah ile,
Saklandım, öyle sandım.
Tüm ışıklar üstüme çevrildiğinde anladım,
Yanımda ki başkası,
Günah sandığım da,
Ta kendisiydim,
Ben Günah'tım..!! _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Gitmek var içimde
Başka diyarlara..
Farklı hikayeler, anlatılmayı bekleyen
Aslında hiç yaşanmayan..
Belki koşarcasına ama sanki susarcasına..
Sen hiç denemedin mi?
Bir filmdeki karakterin yerine kendini koymayı,
Bazen O'nda benzerlik,
Bazen tam tersini aramadın mı?
Başkalaşmayı?
Gitmek var içimde, dönmeyecekmişçesine..
Sevdim! Severdim bu şehri..
Acıyı, ilk göz yaşını, mutluluğu
Yokluğu, özlemi, ilkleri..
Bir baş yapıt gibi
Başlığı olmayan
Kimsenin bilmediği, tek nüshası
Benliğimde çürümekte olan bir şaheser..
Yok olmakta, benimle beraber.
Gidiyorum, o çocuğu kendimi geride bırakarak..
Kimine göre büyümüş, bana göre hala aynı kişi olarak.
Özler miyim bilmiyorum..
Ama ben sıramı savdım
Perde kapandı, oyunun dışındayım artık..! _________________ Don't say I didn't try.. But I'd rather not live here anymore..
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Şu An Bağlı: 
SSS
Arama
Üye Listesi
Kullanıcı Grupları
Can Sıkıntısı Giderici!
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için login olun
Giriş
Günlükler
Günlük Kontrol Paneli
Günlüğüm
