ziftten düşünceler

[mihen]

-beni ilgilendirmez artık, dedi yaşlı, gri gözlü, elinde şemsiye tutan adam.
"artık beni ilgilendirmez bensiz yattığı uykularda benim olmadığım rüyalar görmesi.
Beni ilgilendirmez sessizce söylediği şarkıları bana armağan etmemesi.
Beni ilgilendirmez canı yandığında adımı sayıklamaması.
Beni ilgilendirmez artık bensiz olması." ve indirdi şemsiyesini.
Islanmaya başladı tepeden tırnağa.
Üzerinden aktıkça yağmur damlaları, bir parçasını koydu önlerine o kadına olan sevgisinin,
alıp götürsünler diye.
Kalabalıklarda bulduğu yalnızlık tecrübelerini,
sessizliklere gömüp,
kendisine dönüp bakmayan insanların hayatlarını öğrenip,

sonsuz ve aydınlık bir karanlığın içinde bulduğu tatlı bir o kadar ekşi yaşamına geri dönmek istedi.
Yere bıraktı tuttuğunu farketmediği şemsiyesini.
Ellerine baktı.
Islanan ellerine, üzerinde çiziklerin krallık kurduğu ellerine.
Başını kaldırdı göğe.
Bu kez yaşlı yüzü ıslanmaya başladı.
Gözyaşları ağırlıyordu yağmur damlalarını yüzünde.
Acıyla açtı ağzını,
"beni ilgilendirmez artık..."
_________________
sınırları hangi ahmak koymuş !?

[Sponsor Linkler]

[mihen]

Kara bulutlar birer birer peydah oluyor üzerime.
Sessiz kalma hakkım elimden alınmış.
Konuşmak istemiyorum.
Sadece uzaktan seyredip pis pis sırıtmak istiyorum.
Acımak istiyorum basit bayağı hallere.
Dalga geçmek istiyorum akılsız beyinlerle.
Ne kadar az kalmış düşünen insan bu çöplükte.
Herkes burnunu kapatma telaşında.
Nefes de alamıyorlar bu korkuyla.
Ama ancak düşünen insan bilir burnu kapatmamak gerektiğini
ve ancak düşünen insan bilir kokladıkça kokunun azalacağını.
Ve biz bu çöplükteki kokuları içimize çekiyoruz dört bir yandan
ve siz nefesinizi tutup çöpümüz oluyorsunuz
hiç usanmadan.
_________________
sınırları hangi ahmak koymuş !?

[mihen]

Hayatımın sözde öznesi olmak istemiyorum diye yazıyordum oraya buraya geçen seneler. Şimdi n'oldu o cümleye bilmiyorum. Ama hayatımın sözde öznesi değil artık gizli öznesiyim. Sorunları hep eylemi yapan kişiyle yaşıyoruz biz insanlar.. Çoğu zaman yapılan sorun yapılmayan rahat. Bahaneler sarmış her bir yeri. Kendime bile bahane uydurur oldum. Büyük bir kararsızlık hakim ruhuma. Her gün yeni bir yapılacaklar listesiyle karşıma gelse biri gebertirim onu 'özgürlüğümü kısıtlıyor' diye. Ama kafamın içinde biri var her sabah bana birşeyler yapmam gerektiğini söylüyor ve benim verdiğim cevap sadece 'müzik dinliyorum, sonra...' oluyor. Kimse beni görmesin, kimse sesimi duymasın. Ben karanlıklar içinde yaşayıp, karanlıklar içinde ölmeliyim. Karanlıklar içinde kaybolmalıyım. Karanlıklarda aşık olmalı, karanlıklarda kaybetmeliyim. Ben karanlık bir insanım, karanlığa aşık bir insanım.
_________________
sınırları hangi ahmak koymuş !?