Yine güneşli karanlık bir gün
Pazartesi bugün, haftanın başı
Sensiz geçecek olan bir hafta daha…
Haftalar, aylar, yıllar…
O kadar önemsiz ki aslında bunlar…
O kadar boş ki bitanem…
Günlerin başlangıcı güneş anlamını yitireli
O kadar uzun zaman geçti ki sevdiğim
Güneşi yanında götürüp de gittiğinden beri
Tam bir yıl geçti…
Güneşli, karanlık, soğuk bir yıl…
Hala kırgınım sana…
Yağmur bardaktan boşanırcasına yağarken..
Gözyaşlarım yağmurla karışırken
Öyle büyüyor ki yalnızlığım
Öyle yoksun ki karanlık gecelerimde
Seninle olamadığım için her şeyi lanetliyorum…
Sensiz gececek olan güneşli, karanlık bir ömrü,
Her sabah tüm sinsi sırıtışıyla doğacak olan güneşi,
Her sabah güneşle beraber uyanıp da
Senin götürdüğün gerçek güneş olmadığını görüp
Yalancı güneşin yalancı sırıtışını dağıtamayacak olan kendimi
Hep uyumak istiyorum sevdiğim,
Rüyalarımda görebviliyorum gülümseyişini ancak
Ancak rüyalarımda sarılabiliyorum sana
Bitmesin dediğim anda beni kovuyorsun ama;
“gitmelisin aşkım, yanıma gelmen için erken”
Nasıl bırakıp giderim sen öyle gülümserken
Ama tek tesellim bitanem;
biliyorum ki bir gece yanına geldiğimde
gözlerini bırakıp dönmem gerekmeyecek
biliyorum ki sevdiğim;
gerçek güneşi taşıyan gözlerin,
büyüleyen gülümseyişin
beni gönermeyecek…
o zamana kadar aşkım,
yalancı güneşli günlerimde ben
o geceyi bekleyeceğim…
o zamana kadar bitanem
kendine çok iyi bak, hoşça kal…
..................................................................
Sararmış Yaprak...
Sararmış bir yaprak savruluyor rüzgarda
Öyle amansız öyle çaresiz savruluş ki bu
Attığı çığlıklar kendisinin bile duyamayacağı boyutta
Çaresizce yardım istese de çalışan yok yardıma
Onu bu hale getiren neydi ki acaba...
Sararmış yaprak savruluyor rüzgarda
Başını kaldırıp göğe bakmaya çalışsa
Bedeninden gelen derin acı durduruyor onu
Başını kaldırıp bakabilse keşke maviliğe
Belki gidecek derdi tasası ama ne çare...
Sararmış yaprak yeşilken daha dalında
Arkadaşı zannederdi uğuldayan rüzgarı
Rüzgar sıcacık gülümsüyordu, şenşakraktı konuşması
Sıcak yaz günlerinde serinletiyordu yeşil kalan yaprağı
Ne zaman ki yaprak solmaya başladı, o zaman gerçeği anladı...
Rüzgar gerçekte sinsi, amansız bir düşmandı...
Yaprak bunu anladı ama hiç de iyi olmadı...
Sıcacık esişini hep yanında bildiği dostu;
Yaprak zayıfladıkça çökmesini sağladı
Dalından kopacaktı yaprak, bu darbe onu yıktı...
Şimdi yaprağın arkadaşı rüzgarın gülüşü bambaşka
İçi ısıtan o gülümseme artık hain bir kahkaha
Kendini koyverdi yaprak çoktan, artık teslim rüzgara
Gözlerini açmaya çalışsa çare bulma umuduyla
Görmeye dayanamıyor dönüşümünü gülümseyişin kahkahaya
Kuruyup sararmış bir sonbahar yaprağı gibi
Oradan oraya savruluyorum sonbahar rüzgarında
Rüzgarın arkadaşım olmadığı apaçık ortada
Ne alıp maviliklere kavuşturuyor hayalimdeki gibi,
Ne de tüm gücüyle yere çalıp da kırıyor beni...
......................................................................
Dedem'e...
Sen gidince sevmez oldum uzun saçı
Bakamaz oldum aynalara
Hayalin tarıyordu saçlarımı
Dayanamadım, kısaldı
Şimdi senin için uzatıyorum
Belki rüyamda gelip de tararsın saçımı diye
Okşar gibi, bir ipeğe dokunur gibi...
Artık rüyalarımda bile görmeme izin yok seni
Her yanına gelişimde annen merak eder diye sepetliyorsun beni
Sen göndermezsen annem gelip alıyor senden
Ne olursa olsun göremiyorum seni...
Beni öpüşünü özledim;
O tüm sevgini içime akıtarak öpüşünü...
Hani o avuçlayıp da yanaklarımı
Derin nefesini alıp da öpüşün var ya
Son kez istiyorum onu, son kez bana dokunuşunu...
Hani ben balkonda bebeklerimle oynarken
Geliyordun ya eve dizlerini hiç kırmadan
Kollarını fazla fazla sallayan "dedem yürüyüşü"yle...
O gelişin hala gözümün önünde gitmez de...
Hani o hayatta elinde sineklik
Sineklerin canına okuyordun ya
Hani elimden tutup da beni
Tren yolundan geçiriyorun ya
Hani ölmeden birkaç saat önce...
Defalarca okuldan dönüp dönmediğimi sormuşsun ya
Hani sana sımsıkı sarılmadan ben gitmedin
Hani onayımı alır gibi "Kızım?" dedin ya
"Tamam" demek zorundaydım dede, senin için...
Şimdi son kez gelip de yanına sımsıkı sarılsam olmaz mı?
Hadi ne olur son bir kez yap bunları
Son kez beraber yapalım...
Nefret eder oldum "son"lardan
Duymaya tahammülüm yok artık
Ama bunların son olduğunu bile bile
Ölümüne bir hüzünle ama
Tadını damağımda bırakırcasına yaşamak istiyorum...
Öğrenmek istemiyordum hastalığını ama
Ölümcül bir gerçekti, bilmiyordum sanki;
Ölümüne emindim
Soramadım yine de...
Sanki "kanser" dedikleri an sihir bozulacaktı
Sihirli değneğin etkisi o an kalkacaktı sanki
Soramadım, öğrenemedim...
Şimdi mezarına yürüyorum...
Senin için elimden gelen dua etmek yalnızca
Ne olur sanki fazlasını yapabilsem
Ne olur sanki elimi sokup da toprağa
Yakalayıversem elini de çıkarsam seni topraktan
Yine tutsam elini
Yine beraber geçsek tren yolundan
Yine tarasan saçlarımı ipeği okşar gibi
Yine öpsen beni içine çeker gibi
Yine yürüsek beraber "dedem yürüyüşü"yle
Yine beni "Çakır gözlü kızım!" diye sevsen???
Çakırın büyüdü dede, bak kocaman
Kendisiyle birlikte özlemi de büyüdü...
Yoksun artık...
Tadı tuzu kalmadı buraların sensiz
Üstüme geliyor evin duvarları
Sart'ımız sensiz, ben sensiz...
Çok özledim seni...
Ne olur gel...
................................................................
Meyvesuyundan şiirler işte... Tatlı acı güzel çirkin size kalmış... Umarım beğenirsiniz...
inş. yazarım daha ya... sağolun yorumlarınız için... _________________ Karanlığın seni kaplamasına izin verme, içinin güzel bir köşesi olarak kalsın...
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Şu An Bağlı: 
SSS
Arama
Üye Listesi
Kullanıcı Grupları
Can Sıkıntısı Giderici!
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için login olun
Giriş
Günlükler
Günlük Kontrol Paneli
Günlüğüm
