Dinlediğim müziğe göre ruh halim mi değişiyor yoksa ruh halime göre mi ne dinleyeceğime karar veriyorum? Bu sorunun cevabını gerçekten bilemiyorum...

Aklıma bu soru takıldıktan sonra oturup biraz düşündüm, yarı yarıya sanırım, emin değilim tabii ki, bunu net olarak söyleyebilmek için ya birinin beni benden habersiz gözlemlemesi gerekiyor ya da last.fm'den ne dinlediğime bakıp kendim yorum yapabilirim “hmm arka arkaya ne kadar çok doom ve suicidal black metal grubu dinlemişim durumum vahimmiş” diyebilirim. Bu da pek sağlıklı ve kesin bir sonuç olamaz. Belki dinlediğim o grup hakkında bilgim yoktur sadece meraktan dinlemiş olabilirim, ayrıca radyo dinlediğim zamanlar hangi gruba dahil olacak? Çalan şarkıları ben seçmiyorum ki! Eğer çalan şarkı keyfimi yerine getiriyor veya beni mutsuz ediyorsa ilk gruba dahil edilebilir.

Muhtemelen bunu ilk düşünen kişi olmadığım gibi son düşünen de ben olmayacağım. Gereksiz bir soru ve kafa yorma eylemi ama insanın aklına takıldımı cevap aramaya başlıyor bir kere. Biraz daha kurcalayayım bakalım ne çıkıcak...

Swallow the Sun, Black Sun Aeon, Sea of Desperation, Lamented Souls, My Dying Bride, Novembers Doom, Daylight Dies, Novembre, October Tide, Inborn Suffering gibi gruplar zil takıp oynayalım havamda değilsem dinlediğim gruplar ama aralarında çok sevdiklerim ve sık sık dinlediklerim de var. Bu ne anlama geliyor şimdi dinlerken surat mı asmalıyım? Mutsuz bir an olsa da dinleyebilsem diye sorun mu yaratmalıyım?

Lifelover, Shining, ColdWorld, Melencolia Estatica, Silencer, Xasthur, Austere ise; ya yeterince depressive ve suicidal black metal değil ya da ben dinleyip “dur kendimi doğrayayım, öleyim kan kaybından” demeyecek kadar yaşamaktan memnunum, zaten etkilensem sanırım şuan bu yazıyı yazıyor olamazdım... İllaki kafayı sıyırmam lazım? Dengesiz mi olmak gerekiyor?

Funeral Doom diye bir tür var ki insanın içinden mezar taşını yaptırası, tabut siparişi veresi geliyor. The Funeral Orchestra, Skepticism gibi grupları dinlerken nefes almaktan vazgeçiyorum. Yaptıkları müzik kötü diye mi? Hayır, sadece benim üzerimde yarattığı etki bu. Şimdi bu adamları dinleyebilmek için birinin ölmesini mi beklemek yoksa birini öldürmek mi gerekiyor?

Benim tanımlamama göre “oynak metal” örnek versem daha açıklayıcı olacak sanki; Melechesh, Orphaned Land, Svartsot, Korpiklaani, Alestorm, Finntroll, Equilibrium, Turisas, Moonsorrow gibi grupların bazı şarkıları o kadar melodik ki insan ister istemez neşeleniyor. Korpiklaani-Vodka dinlerken içimden votka içmek gelmiyor, çok mu tuhaf acaba? Adı geçen grupları “her zaman dinlenebilir olarak sınıflandırabilirim” Kendimi kötü hissettiğimde iyi hissetmek için dinleyebilirim, kendimi iyi hissettiğim zamanlar yine dinleyebilirim.

Her yazıda bir sonuç olur benimkilerde nedense giriş, gelişme ya da gelişememe ve bıçakla kesilmiş gibi bir son oluyor. Bir yere varamadım yine ama noktayı koyma zamanı geldi ozaman şöyle bitireyim: ya müzik ve insan psikolojisinin bir bağlantısı yok, ya ben yazarken beynim bulandı bağlantıyı kuramadım belki de önce kurdum sonra koptu bilemiyorum, en iyisi müzik dinlerken birşeyleri sorgulamaktan biraz uzak durmak. Kesinlikle sonuncusu, fena saçmaladım ama içimden geldi yapabileceğim birşey yok...